Hoteldebotel was ik (Rudo Franken) even op tweede Paasdag. Ik reed met m’n auto van Ooij naar Molenhoek om vandaar de trein te nemen naar Tegelen, met m’n vouwfiets en rugzak. Ik was ruim op tijd. Op station Molenhoek vergat ik echter in te checken. Terwijl ik in de trein stapte, realiseerde ik me dat pas. Ik besloot op het volgende station – Cuijck – even in te checken, meldde dat aan een medereiziger, en liet m’n vouwfiets en rugzak in de trein. Maar de trein sloot net iets sneller de deuren. Daar ging m’n vouwfiets en rugzak, waarin spullen zaten om afspraken te maken over m’n 40-jarig priesterfeest dat ik ook bij m’n kloosterzus in Tegelen ga vieren, met m’n familie. Wat nu? Gelukkig kreeg ik telefonisch contact met m’n jongste zus die ook in Tegelen woont. Ik vroeg haar om m’n vouwfiets en rugzak op het station in Tegelen uit de trein te halen en gaf de aankomsttijd door. Maar in die trein vond ze geen vouwfiets en rugzak meer. Contact met beveiliging op het perron leerde dat rugzak en vouwfiets in Venlo uit de trein waren gehaald en naar de opslag zouden gaan waar het na één-twee weken zou kunnen worden opgehaald. Maar door de voorspraak van m’n zus kon ik met de trein van een half uur later m’n rugzak en vouwfiets op station Venlo in ontvangst nemen. De koning te rijk natuurlijk.
Maar hoe kan ik vergeten in te checken? Ik sluit niet uit dat het te maken heeft met het plotselinge overlijden van paus Franciscus op de morgen van diezelfde dag, Tweede Paasdag. Net voor de Mis van half elf in Ooij hoorde ik ervan. Bij mij sloeg het in als een bom. Ik had verwacht dat hij verder zou opknappen, nadat hij een dag eerder de Paaszegen had gegeven. Ik had gedacht dat hij nog minstens het hele Jubeljaar zou meemaken. Onlangs heeft hij ons nog drie jaar huiswerk gegeven in het samen met elkaar op weg gaan in de kracht en de liefde van de heilige Geest. Achteraf gezien is het natuurlijk bijzonder dat hij met Pasen nog de zegen heeft gegeven, een ronde heeft gemaakt op het St. Pietersplein, de volgende morgen overleed, met de zaterdag erna zijn uitvaart en begrafenis, de dag voor de zondag van de goddelijke barmhartigheid, alles in het Paasoctaaf, het grootste hoogfeest van het jaar. Ja, die barmhartigheid, die hij zo met hart en ziel beleefde en uitdroeg. Als dat geen handtekening van de hemel zelf is! Zoals met paus Johannes Paulus II die op de vooravond van de zondag van de goddelijke barmhartigheid is gestorven, zaterdag 2 april 2005. Eerst zien, dan geloven, zeggen we vaker. Maar hier zien we, dat het juist andersom is: als je gelooft, als je de dingen dieper kunt beleven, zul je zien, zie je Gods barmhartigheid, zie je de keerzijde van ellende, verdriet en pijn.
