Jezus maakt niet echt reclame om zijn leerling te worden. Tallozen zijn er die achter Hem aangaan. En wat zegt Hij hun? ‘Niemand kan mijn leerling zijn, tenzij hij zijn kruis op zich neemt, tenzij hij zich losmaakt van alles wat hij heeft. Kun je wel iemand volgen, die zo radicaal is en zelf ook kiest voor liefde tot het uiterste?
Op zondag 7 september zijn in Rome twee jongeren heilig verklaard: Carlo Acutis en Pier Giorgio Frassati. Ze waren jong toen ze stierven, Carlo 15, Pier Giorgio 24. Ze zijn een voorbeeld voor álle mensen. Influencer Carlo ging elke dag naar de Mis. Hoe zou het voor ons zijn, als we behalve op zondag ook nog een keer door de week naar de Mis zouden gaan? Het vormde hem, bv om niet alleen goed te zijn voor zijn vrienden, maar ook voor bedelaars en zwervers. Hij zocht daklozen op, praatte met hen, gaf eten, kleding, slaapzakken, alles wat ze nodig hadden, ook zijn eigen lunch en schoenen. Eens verbaast hij zich erover dat anderen Christus en de Eucharistie niet ontdekken. Hij dacht en zo voelde hij het ook, onbevangen en direct als hij was, dat als je eenmaal weet dat Jezus daar is – in de Eucharistie, in het tabernakel, dat daar dan rijen zouden moeten staan net als bij concerten. Wel zijb zijn eigen ouders écht gaan geloven door zijn aanstekelijke, oprechte en consequente geloof. Een enorme invloed had hij op jong en oud. Via internet bereikte hij zeer velen met zijn geloof in Jezus in de Eucharistie. Hij is niet ouder dan 15, als hij oktober 2006 binnen 12 dagen uit het niets overlijdt. Met zijn overlijden stopte zijn invloed niet; die is alleen maar groter en sterker geworden. Carlo Acutis past in deze tijd waarin overal uit het niets jongeren de katholieke Kerk vinden en Jezus willen volgen. Ze komen omdat ze dorst hebben. Deze wereld heeft hun alles te bieden, behalve betekenis en waarheid.
Ook Pier Giorgio Frassati ging elke dag naar de Mis; hoe moeilijk hij het thuis ook had met zijn harde, kritische, rijke, ongelovige ouders, hij ging bescheiden zijn weg, gelovig en goed voor armen. “Het ware goede”, zei hij, “moet onopgemerkt worden gedaan, beetje bij beetje, dagelijks.” Pas na zijn plotselinge overlijden met 24 jaar leerden de ouders hun zoon echt kennen, te beginnen met zijn begrafenis waarbij duizenden mensen aanwezig waren. Ze werden actieve gelovigen.
Soms is het nodig dat iemand je een spiegel voorhoudt. Menselijk opzicht kan een grote rol spelen bij het maken van keuzes. Maar geloof vraagt om steeds met nieuwe ogen te kijken, de ogen van God, de ogen van Jezus. Met zijn ogen kijk je anders, zie je dat ook in ellende het mooiste in mensen naar boven gehaald kan worden. Als we ons openstellen voor de heilige Geest, kan deze in en door ons zijn werk kan doen.
In stilte kunnen we ons openen voor God … in stilte die we opzoeken. Want God geeft ons het inzicht door de heilige Geest. En inzicht is nodig. Want als leerlingen van Jezus hebben wij een goddelijke taak, nl menselijkheid brengen waar mensen rampen meemaken of onmenselijk worden behandeld. Dat gaat niet zonder onthechting en liefde. Dat lukt als we bereid zijn om te delen, … als we niet bang zijn om zelf tekort te komen.
