Op maandagavond 10 maart 20.00-21.30 uur is in de ontmoetingsruimte van de R.K.-kerk in Millingen een lezing met PowerPointpresentatie van Werelddorpen voor Kinderen. Weet je welkom om kennis te nemen van een bijzonder interessant project wat betreft gerichte actie voor kansarme mensen door inzet op onderwijs dat theorie combineert met de praktijk – ieder leert ook een vak! Ook andere parochies zijn van harte welkom voor kennismaking met dit unieke project.

‘Samen’ spreekt niet meer vanzelf. Het kan je wel enorm goed doen. Hoe goed was het samen te zijn, met zeer velen, ook van schutterij en carnaval in de kerk van Millingen ’s avonds bij de uitvaartgebedsdienst van Rein Driessen en daarna in de Dreuge. Ja, Rein stond midden in de gemeenschap, haalde met zijn humor en geloof het mooiste in mensen naar boven, was een verbinder. En dit zag je nu gebeuren en doorgaan bij zijn afscheid. Voelbaar als nooit tevoren misschien, omdat hij nu definitief thuis mag komen in de liefde. We zien het niet, maar voelen en ervaren het wel, met elkaar. Dat is zo bijzonder. Dat wil je vasthouden, je blijven herinneren, want het is zo kostbaar.

Met elkaar samen in een goede Geest, hoe groot is die uitdaging in onze tijd, in onze wereld! Hoe kunnen we elkaar daarin bemoedigen, ieder met zijn of haar eigen talenten en mogelijkheden en vooral aangestoken door de Liefde, door de vlam van liefde, een ander woord voor het soms zo beladen woord ‘god’.

Dat kwam ook in de uitvaartgebedsdienst sterk naar voren: de grootste wens van Jezus Christus, “dat jullie elkaar liefhebben met de liefde die Ik jullie heb gegeven” en “Ik stuur jullie het leven in met de boodschap ‘heb elkaar lief’ “.

Dit hebben we nodig, lijkt mij, in onze wereld met groeiende verdeeldheid en vijandigheid, met strijdende ego’s en heel veel eenzaamheid, zeker ook bij jongeren die hunkeren naar echtheid, verbinding en toewijding.

Dan is het goed om kennis te maken met Jezus die bewust de eenzaamheid opzoekt. Vol liefde begeeft Hij zich onder de mensen, maar met eenzelfde overgave zoekt Hij de stilte. Het lijkt voor Jezus een natuurlijk ritme te zijn, als een ademhaling. Zonder dit ademen geen leven, zonder dit ritme geen Geest om uit te delen.

Echte verbinding met anderen ontstaat waar levensritmes op elkaar afgestemd raken. Jezus’ levensritme is volmaakt afgestemd op de muziek van de Schepper. De stilte heeft Hij nodig om te luisteren, het ritme te vinden. En dan kan Hij anderen uitnodigen om de muziek te horen die ook in hen klinkt, hun ritme te vinden en met Hem mee te dansen. Waar dat gebeurt, lost de eenzaamheid op.

Het diepe geheim is dat Jezus niet zichzelf redt, maar anderen. Hoe kunnen wij ons die focus eigen maken? Als we elke dag kunnen kiezen voor een stille tijd, en in die stilte bv het Woord van God van die dag kunnen nemen, en laten landen in ons eigen leven. Dan zul je meer verstaan van zijn Woord en wellicht ook van de uitleg. Dan word je bij deelname aan de Eucharistie wellicht ook eerder geraakt door het een of ander in de viering. Want God is werkelijk aanwezig in de viering, in het Woord en dat stukje brood, de Eucharistie. De Schepper van de wereld is er aanwezig om ieder van ons persoonlijk te ontmoeten. Ook dat is ‘samen’: Hij en ik. Dat is zeker anders dan onderduiken in het samen van de massa. Bv zoals met een carnavalsoptocht: alleen vier je geen carnaval. Geloven doe je ook niet in je eentje, maar misschien wel meestal vanuit een persoonlijke ontmoeting met Jezus, de Heer. Van het ene samen naar het andere samen. Amen.

Beste parochianen, beste mensen, zondag 2 februari feest van Maria Lichtmis heb ik na 60 jaar vrijwilligerswerk op Sociaal Maatschappelijk gebied waarvan 30 jaar als diaken in de parochies H. Bartholomaeus Beek, H. Remigius Leuth en St. Hubertus te Ooij afscheid genomen. In een prachtig versierde volle kerk ben ik voor de laatste keer voorgegaan in deze viering, geassisteerd door lector Mientje Huisman en acoliet Paul Spijkerman. Aan het kerkbestuur had ik kenbaar gemaakt het eenvoudig te houden. Ik was dan ook danig verrast van wat jullie allemaal georganiseerd hadden. Samen met ons koor Encore dat met ons Leuthse koor Les Alouettes met mooie liedjes o.l.v Henk Hubbers aan het orgel, de piano en Elly op haar dwarsfluit het muzikale deel verzorgde. Als slotlied had Encore tot mijn grote verrassing een prachtig persoonlijk lied voor mij gemaakt op de melodie van “The sound of Silence”. Het was zoals al omschreven werd een hartverwarmend en ontroerend afscheid. Na afloop was er voor ieder koffie met gebak en heb ik lange tijd samen met Dory handen tekort gehad om jullie

lieve en vaak zoals gezegd ontroerende woorden te aanhoren en in mij op te nemen, “wat heb ik in al die jaren allemaal teweeg gebracht?” Verrast was ik ook dat er veel afgevaardigden van de diverse verenigingen aanwezig waren, o.a. van de Schutterij, Carnaval, KBO, Muziek. Van pastoor Rudo Franken hadden we bij ons thuis al afscheid genomen, omdat hij om 10.30 uur in Millingen zou voorgaan in de H. Mis waarin hij in het bijzijn van de maakster de pas geschonken iconen zou inzegenen. Graag wil ik ook danken Emile Verstege die namens het kerkbestuur een mooi dankwoord sprak en de vicevoorzitter Harrie Sanders voor de mooie cadeaus. HET WAS ALLEMAAL GEWELDIG! Ik wil allen, niemand vergetend, héél hartelijk danken die deze dag tot een voor mij gedenkwaardige dag hebben gemaakt! Ook u die mij met bloemen en cadeaux en met de vele brieven en kaarten verrast hebt, heel hartelijk dank!!!! Ik wens jullie, zoals ik dat elke viering na de zegen deed, ALLE GOEDS!

Henk Nieuwenhuis Diaken.Em.

Op zondag 2 februari was er voor diaken Henk Nieuwenhuis en zijn vrouw Dory een hartverwarmend en ontroerend afscheid in Ooij, na precies 60 jaar vrijwilligerswerk in diverse parochies, m.n. Beek, Ooij en Leuth, daarbij niet meegeteld zijn 15 jaren als misdienaar en leider van het acolietencollege in de Theresiaparochie in Nijmegen. Acht dagen later bezocht ik hen in Groesbeek. Verrassend was de inbreng van Dory. Zij gaf Henk steeds de ruimte in zijn roeping. Al had zij daar niet direct een klik mee, allengs beleefde ze daarmee wel veel moois, o.a. de bedevaarten vanuit de Polder en omstreken naar Rome, Santiago en Israël en ook de goede weekenden in abdij Postel, die werden gehouden voor de diakens en hun echtgenotes. Dat sprak wel aan. Eenvoudig is het klooster, een soort kampeersfeer, met ’s avonds gezellig een Posteldrankje. Voor Henk is het nog wennen, zoveel vrije tijd nu. Dory geeft het een prettig gevoel om nu niets meer te moeten. En dat ze nu niet meer op de tweede plaats komt. Ja, in feite is zo’n roeping iets wat de echtgenote niet minder aangaat dan de diaken zelf. Daar zou in de kerk meer aandacht voor kunnen zijn. Mooi als je er vanaf het begin samen voor kunt gaan! Zoals in een parochie mensen zich bv vanuit de voorbereiding op eerste communie of vormsel kunnen samenpakken, samen kunnen gaan zingen (Les Alouettes en Encore), een goede sfeer scheppen en daardoor veel tot stand brengen. Hierin heeft Henk een groot aandeel gehad. Vriendschap kan groeien in zoveel wat je samen onderneemt.

Gevraagd naar zijn gedachte over de toekomst van de kerk in onze streken spreekt Henk zijn zorgen uit. ‘Ik denk dat het wel belangrijk is dat er tussen de verschillende dorpen samenwerking is’, zegt Dory. Ja, verrassend deze inbreng van Dory, die ook aangeeft liever de eucharistie mee te vieren dan een Woordcommunieviering. Hun thuis hebben ze al langer gevonden in de Cenakelkerk. Rudo Franken, pastoor

Na afloop van de mis van zaterdagavond 1 februari (Maria Lichtmis) in het Kekerdomse kerkje met voor de eerste keer zang door het Familiekoor, vroeg onze pastoor of ik een stukje over de viering wilde schrijven. Waarschijnlijk omdat ik erg enthousiast aan hem vertelde dat ik het zo een mooie viering had gevonden.

Na afloop van de mis vroeg onze pastoor of ik een stukje over de viering wilde schrijven. Waarschijnlijk omdat ik erg enthousiast aan hem vertelde dat ik het zo een mooie viering had gevonden.

Iedereen zal een eigen beeld hebben van een mooie viering. Misschien denk je dan aan een grote kerk met veel mensen, of een overweging die echt binnenkomt.

Voor mij kwam deze mis in het kleine, mooie en intieme kerkje van Kekerdom heel dicht bij mijn beeld van een mooie viering. De eerste banken waren gevuld met leden van het familiekoor en de rest sloot direct aan. Zo vormden we samen één gemeenschap. Als één geheel waren we ook onderdeel van het mysterie. Vervolgens zong een vriendinnetje van mijn dochter een prachtige solo. Op dat moment wist ik dat we samen verbonden waren met miljoenen mensen over de hele wereld. Allemaal gericht op het goede en vol van hoop.

Familiepastoraat, speerpunt van het bisdom Den Bosch om een nieuwe impuls te geven aan leven en geloof in de parochie, is sinds kort ook in onze parochie opgepakt. Het gaat uit van de missie dat meer jonge gezinnen betrokken raken bij de parochies. Het wil gezinnen, alleenstaanden en echtparen met elkaar verbinden, zodat allen met elkaar optrekken, als familie, en samen ontdekken en beleven wat ons in leven en geloof verbindt. 

Met twaalven hebben we op 10 december en 21 januari – al luisterend naar de Geest in de anderen en onszelf – rond de tafel met elkaar uitgewisseld wat we dromen voor onze parochiegemeenschap:

– hoe we zelf ons meer kunnen laten raken door Gods liefde; 

– en hoe we – met de talenten van ieder van ons – kunnen komen tot een levende gemeenschap van leven en geloof; 

– en dat voor alle leeftijdsgroepen. 

Vanuit de droom dat iedereen zich hier thuis voelt en geraakt wordt door een gemeenschap die straalt van geloof, hoop en liefde, een gemeenschap die samen bidt, viert, leert en deelt, willen we beginnen met aandacht voor mensen waar aandacht nodig is, ons verbinden met de bredere samenleving, zoals zorg voor hulpbehoevenden, mogelijk in contact met scholen. Want onze gemeenschap stopt niet bij de muren van de kerk, maar wil naar buiten uitstralen. Zie ook onze website!

Wil je hierbij aansluiten, je bent van harte welkom op 17 maart. Graag even doorgeven aan Lianne van der Burgt, liannevanderburgt@gmail.com

Op zaterdagavond 1 februari om 19.00 uur is in de kerk van Kekerdom een eucharistieviering voor het eerst met het Familiekoor. Oud en jong, ieder is van harte welkom, zoals bij het Feest dat we in dit weekend vieren, nl. dat de 40-dagen jonge Jezus in de tempel aan God wordt opgedragen, meegebracht door Maria en Jozef en door twee oude mensen als een heel bijzonder Kind wordt herkend, als Licht van de wereld. Neem ook gerust anderen mee naar deze viering in dit prachtige kerkje met een warme viering.

Elke 25 jaar wordt in de katholieke Kerk een Heilig Jaar, een Jubeljaar gevierd, om elke generatie de kans te geven om die speciale tijd van genade en barmhartigheid in hun leven te ervaren. Het Jubeljaar 2025 is in de afgelopen Kerstnacht in Rome geopend door onze 88-jarige paus Franciscus met als motto ‘Pelgrims van Hoop.

In dit Jubeljaar vieren oosterse en westerse christenen Pasen op dezelfde dag. Een belangrijk teken noemt onze paus dit. Ook het Joodse Paasfeest, Pesach, valt op diezelfde dag, 20 april. Stel je voor dat allen zich verenigen in de aanbidding van God die redt. Met Kerstmis vieren christenen de geboorte van de Redder van de wereld; en met Pasen zijn lijden, kruisdood en verrijzenis, en daarmee de redding van elk mensenkind, althans voor wie daarvoor openstaat. Want Jezus heeft diep respect voor ieders vrije wil. Stel je voor dat zijn respect zou overslaan op ons! En we zelf een lichtje willen zijn in de duisternis! Wat als die droom werkelijkheid wordt, die diep in ons hart leeft: vrede en liefde voor iedereen …
Op zondagmiddag 29 december is in alle bisdommen wereldwijd het begin gevierd van dit Jubeljaar. Vanuit de parochie waren we met zessen in de St. Jan in Den Bosch, waar de bisschop voorging in de viering van de Eucharistie. Het voor dit jaar voor de hele Kerk gecomponeerde lied, voor ons in een Nederlandse versie, werd al goed meegezongen.
Ook werd een speciaal kruis in de nabijheid van het altaar opgesteld, iets wat paus Franciscus aan alle kathedralen verzocht heeft te doen. Het kruis was bij aanvang in processie de Sint-Jan binnengedragen en heeft een ereplaats gekregen bij het koepelaltaar. Aan het eind van de viering kreeg elke parochie een speciale kaars, waarmee het licht van geloof en hoop verder verspreid kan worden. Nell en Fadi mochten die kaars in ontvangst nemen (foto). Die kaars is in onze parochie feestelijk in gebruik genomen in de eucharistievieringen met Oud en Nieuw en zal elke zondag in het Jubeljaar branden. Met Oud en Nieuw hebben we het Jubellied voor het eerst ook al gezongen in onze parochie.

Een Heilig Jaar of Jubeljaar is een periode in de katholieke kerk waarbij verzoening tussen mensen onderling en de mens met God centraal staat. Bij aanvang van zo’n jaar opent de paus in Rome de Heilige Deuren die zich daar bevinden. Die gaan alleen tijdens een Heilig Jaar open en zijn alle andere jaren dichtgemetseld. Pelgrims reizen naar Rome om er de graven van de apostelen te bezoeken. In 1300, 725 jaar geleden, is het eerste Jubeljaar gehouden, in aansluiting bij een oude, Joodse traditie.

Deze traditie gaat terug tot het Oude Testament. Daarin wordt opgeroepen om elk 7e jaar een sabbatjaar te houden. Na 7 keer 7 jaar (= 49) volgt in het 50e jaar een Jubeljaar. Het is een jaar om schulden kwijt te schelden, gronden aan de oorspronkelijke eigenaar terug te geven en om slaven vrij te laten. De naam ‘Jubeljaar’ komt van ‘jobel’ of ‘yobel’. Dit is het Hebreeuwse woord voor de ramshoorn, waarmee in het oude Israël een ‘jobeljaar’ werd aangekondigd.

Het jubileumlogo 2025 is ontworpen door de Italiaanse kunstenaar Giacomo Travisani. Het toont 4 gestileerde figuren, die de hele mensheid voorstellen, afkomstig uit de 4 hoeken van de aarde. Ze omhelzen elkaar om de solidariteit en broederschap aan te geven die alle volkeren zouden moeten verenigen. De ruwe golven onder de figuren symboliseren dat het leven niet altijd soepel verloopt. Het anker is een symbool van hoop. Het dynamische kruis van Christus buigt zich naar de mensheid en strekt zich naar ons uit om de zekerheid van zijn aanwezigheid en de veiligheid van hoop te bieden.

Er zijn ook buitengewone Jubeljaren. Paus Franciscus gaf een ‘Buitengewoon Heilig Jaar’, een ‘Jubeljaar van Barmhartigheid’ (van 8 december 2015 tot 20 november 2016, hoogfeest Christus Koning en 50e verjaardag van de afsluiting van het Tweede Vaticaans Concilie).

Een belangrijk gebruik in het kader van het Heilig Jaar is om een bedevaart te maken. In de meivakantie (26 april t/m 3 mei) vindt er een grote nationale bedevaart naar Rome plaats. Honderden Nederlandse pelgrims gaan dan samen naar Rome om de graven van Petrus en Paulus te bezoeken en door de Heilige Deuren te gaan. Voor wie niet naar Rome kan of wil gaan, zijn er in de loop van 2025 in alle Nederlandse bisdommen ook mogelijkheden om een regionale ‘jubileumpelgrimage’ te maken. Ook organiseren bijna alle bisdommen in de loop van 2025 een speciale ‘bisdomdag’.

Het Jubeljaar zal in de bisdommen worden afgesloten op zondag 28 december 2025. Op die dag sluiten ook de Heilige Deuren in de Sint-Jan van Lateranen, Santa Maria Maggiore en Sint-Paulus buiten de Muren. Daarna volgt op 6 januari 2026 (Driekoningen) de Heilige Deur in de Sint-Pieter als officieel einde van het Jubeljaar.