Wees welkom in de kerken van Kekerdom, Ooij en Millingen aan de Rijn b.g.v. Monumentendag op zondag 14 september. De kerk van Millingen is voor het eerst vermeld in 721. De heilige Willibrord was de beheerder van het toenmalige kerkje. In 1913-1914 werd de huidige kerk gebouwd. Architect Wolter te Riele ontwierp de driebeukige kruiskerk in een buitengewoon fraaie neogotische stijl. Voor een klein dorp als Millingen destijds was, moet het een enorm project geweest zijn, waarin de ambitie en het zelfbewustzijn van de katholieke gemeenschap tot uitdrukking kwamen. Doopvont en preekstoel zijn nog uit de oude kerk. Wilhelm Derix (Goch en Kevelaer) en Hein Teeseling vervaardigden prachtige gebrandschilderde ramen in 1914, resp. begin jaren 50. De kerk herbergt een unieke dovenbiechtstoel, uit de tijd dat schepen nog werden geklonken in plaats van gelast. En er is een expositie over Śmokkelhandel en verdwenen winkeltjes´. De drie kerken van onze parochie zijn op 14 september open in elk geval van 14.00 – 17.00 uur. In Millingen kun je aansluiten bij een rondleiding. Over de open dag 14 september van de kerk van Kekerdom leest u ook elders in deze Rozet.
Bedevaart Banneux 12 oktober 2025
Op zondag 12 oktober gaan we bij voldoende aanmeldingen op bedevaart naar Banneux. Die dag is afsluiting van het bedevaartseizoen en een feestdag in het heiligdom.
We vertrekken om ongeveer 8 uur vanuit Groesbeek richting Banneux. Waar we om 11 uur de heilige Mis zullen vieren. Na de Mis is er tijd voor een kop koffie met wat lekkers. Om 15 uur is er mogelijkheid voor het lof en ziekenzegening. Daarna vertrekken we richting Munstergeleen waar we het diner zullen gebruiken in de Abdijhoeve in Munstergeleen. We bieden u een drie gangen diner aan incl. drankje.
Deelname is 85 euro per persoon. Aanmelden kan bij Andre 06-11199935. Ook bij Rudo Franken 06-46193591, rudo.franken@gmail.com.
Banneux is een prachtige rustige plek in de heuvels van de Ardennen bij Luik in België die inspirerend en verfrissend kan zijn voor je geloof. Het is een eenvoudige bedevaartplaats in de bossen met de kapel – waar Maria in 1933 acht keer is verschenen – en de Bron. Het kan een mooie ervaring zijn om daar met elkaar en veel anderen je geloof te vieren en met elkaar houvast en inspiratie te delen. Banneux is ook de plaats waar Werelddorpen voor Kinderen is ‘geboren’, althans waar de zusters die hieraan verbonden zijn, hun oorsprong vinden, nl bij Maria, Maagd der armen. Deze zusters zoeken de armste kinderen in de meest afgelegen gebieden om hen door m.n. een middelbare schoolopleiding en het aanleren van een vak te vormen tot mensen die krachtig en liefdevol gezin, familie en samenleving opbouwen.
Moeder(s) van vrede
In Bougainville, een eiland in de Stille Oceaan, voltrok zich in de jaren negentig een nachtmerrie: het werd geteisterd door een burgeroorlog die aan 20.000 mensen het leven kostte. Dankzij koper- en goudmijnen. Grote jongens streken het geld op. De lokale bevolking viste achter het net. Toen kwam er oorlog. Het waren moeders die besloten: Het is genoeg! We willen niet dat er nog meer slachtoffers vallen. Zo ging een moeder de bergen in en naderde het kamp van de rebellen. Daar stond iemand op wacht. Het was haar zoon. Hij wilde haar niet doorlaten. ‘Als je nog een stap verderzet, dan schiet ik’, zei de jonge kerel tegen z’n moeder. ‘Dat mag je best doen,’ was het
antwoord van zijn moeder, ‘maar dan moet je wel weten dat de hele wereld te weten komt dat jij je moeder hebt doodgeschoten.’ Dat was genoeg. Hij gooide z’n geweer weg, vloog z’n moeder in de armen en samen gingen zij terug naar huis.
Het zijn vooral vrouwen van bijbelgroepen geweest die de bossen zijn ingegaan en tegen hun mannen en zonen hebben gezegd: ‘En nu is het genoeg. Stop met deze oorlog.’ Geraakt door Gods Woord in de Bijbel konden deze vrouwen zich sterk maken voor vrede, voor vergeving en wederopbouw. Zij hebben begrepen wat geloof is en wat kerk is. Geloof opende hun de ogen en vanuit de kerk konden ze zich met elkaar sterk maken voor vrede. Hetgeen daar toen mogelijk was, is ook nu mogelijk waar mensen zich laten raken door Gods Woord. Maria, die we mogen aanroepen als koningin van de vrede, kan daarbij uiteraard een voorspraak zijn. En een voorbeeld in het luisteren naar Gods Woord. Maria stond onder het kruis, was haar stervende Zoon nabij. Met haar staan velen in deze tijd onder het kruis van rampen en oorlog, verliezen alles. Wat is hun toekomst? Hébben zij nog toekomst, bv in Gaza? En toch kan het geloof juist dan een bevrijdende kracht zijn. Door geloof kun je verder te midden van puin en ellende, de ogen gericht op de echte wereld, de wereld van liefde en delen, de wereld ook van het concert van de natuur dat zich voor onze oren en ogen afspeelt waarin het kleinste detail een onmisbare rol speelt. In consumentistisch denken zijn alle goederen slechts gebruiksvoorwerpen, hebben niets heiligs. Als we de dingen van God losmaken, raken we tegelijk de betekenis van de ander als onze naaste kwijt. Dan wordt de ander als een tegenstander ervaren, omdat hij of zij immers op dezelfde dingen aanspraak maakt. En verdwijnt de betekenis van gemeenschap en van de mens als een gemeenschapswezen. Als we onszelf beheersen en vrijuit met anderen delen, zijn dat uitingen van liefde voor de mensheid en de schepping. Dan vinden we het besef terug van verwondering, en worden we vervuld met een besef van schoonheid. Dan zijn we in staat om alle mensen en alle dingen te omarmen, en dat niet met angst of uit noodzaak, maar met liefde en vreugde. Zo sprak patriarch Bartholomeus van Constantinopel (Istanbul) in 2014 in Utrecht. Vrede is dus veel meer dan de afwezigheid van oorlog, is bereidheid om te delen vanuit het besef van de heiligheid van alles en iedereen, vanuit de liefde en vreugde van God zelf. En die zien we natuurlijk stralen in Maria. Maria die in het laatste boek van de Bijbel, de Apocalyps, wordt voorgesteld als de Vrouw bekleed met de zon, de maan onder haar voeten en op haar hoofd een kroon van twaalf sterren. Maria blijkt sterker te zijn dan dat andere teken aan de hemel: een grote vuurrode Draak die het kind van de Vrouw wil verslinden en zoveel meer, hetgeen we vandaag zien gebeuren. Maar dit Kind behaalt de overwinning, het Lam van God. Door een nieuw en altijddurend verbond met zijn bloed. Geen toeval verbindt ons met elkaar, maar liefde, de liefde van de Heer zelf, die ons kent en ons draagt. De allesverliezende moeder is ten hemel opgenomen. Dat is een groot feest, niet alleen voor Maria, maar voor ons allemaal. Want vanuit de hemel blijft zij ons nabij. En waarheen deze moeder van vrede ons is voorgegaan, hopen wij eenmaal te volgen.
Pontificale Hoogmis in Millingen aan de Rijn
Bij gelegenheid van het 40-jarig priesterfeest van pastoor Rudo Franken bezocht Mgr. de Korte, bisschop van het bisdom Den Bosch, op (kermis)zondag 20 juli parochie Maria ten Hemelopneming. Om 10.30 uur was de pontificale Hoogmis in de St. Antonius van Paduakerk in Millingen aan de Rijn. De muzikale omlijsting werd verzorgd door het Laurentiuskoor onder begeleiding van Cor van Wageningen, dirigent en organist, aangevuld met leden uit andere koren van de parochie. Het was de eerste keer dat Mgr. Gerard de Korte hier in de parochie ontvangen
werd in de zes jaar dat Rudo Franken hier werkzaam is. Met de Kermis 2019 is hij begonnen en 13 oktober 2019 geïnstalleerd als pastoor. Zoals gewoonlijk werd de Mis gestreamd en opgenomen, nu met extra camera’s. Eind juli was de opname al meer dan 1900 keer bekeken. Het thema van de overweging van de bisschop dat uit de Schriftlezingen van die zondag kwam, was wel heel actueel, nl gastvrijheid. Wie wil, kan deze overweging zelf nog horen. Paus Leo XIV zei in zijn overweging op deze zondag:
Dienstbaarheid en luisteren zijn in feite twee dimensies van gastvrijheid. Allereerst in onze relatie met God. Hoewel het belangrijk is dat we ons geloof beleven in de concreetheid van onze daden, is het van fundamenteel belang dat we dit doen door het Woord van God te overwegen en aandacht te hebben voor wat de heilige Geest voorstelt. Daarvoor reserveren we momenten van stilte, van gebed.
Ónze Vader
“Heer, leer ons bidden!” vroegen zijn vrienden aan Jezus. Ze zagen Hem bidden. En dat was genoeg om die vraag te stellen. Ze werden geraakt: Jezus op de knieën, een en al aandacht voor iemand die ze niet zagen maar die er is. Dat contact wilden zij ook. Het contact met de bron van al ’t goede. Dat zagen ze in Jezus. En dan leert Hij hun het Onze Vader. Wat doet dit gebed met óns, als wij dit bidden? Dit gebed wil ons binnenvoeren in het geheim van God. We bidden ons open voor zijn Rijk van Liefde. Hij wil het uitbreiden met ónze hulp; en Hij hoopt dat wij, zoals Hij, oog en hart zouden hebben voor anderen, niemand uitgezonderd, mensen die we tegenkomen, voor wie we iets kunnen betekenen, ook mensen die het ons misschien lastig maken. Ons zo korte leven hier is een oefenschool voor ‘t leven hierna dat geen einde kent. Zoals we híer leven, zo zal het voor ons zijn in het leven hierna: verbondenheid in liefde of het ontbreken daarvan. Daarom vraagt Jezus ons God aan te roepen als ónze Vader, dat we zijn zegen vragen over ons leven met elkaar; dat we zouden delen: ons dagelijks brood en ook – wat soms moeilijk is – dat we vergeven, altijd, niet in pijn of verdriet blijven hangen, de stap kunnen zetten, over alle grenzen heen, want het betreft altijd kinderen van ónze Vader, zijn Rijk van liefde, dat we hier en nu met elkaar mogen opbouwen en dat Hij zelf tot voltooiing brengt.
Wij mensen kunnen muren bouwen om onze schijnwereld. We kunnen denken dat alles wat we hebben, van ons is. Dat we ons moeten beschermen tegen onze broeders en zusters. Maar dat is geen sámenleving. Samen leven betekent: delen. Wat we delen, wordt vermenigvuldigd. Niet alleen hier en nu, maar ook in het leven hierna.
Daarom heeft God alles uit de kast gehaald om ons in ons hart te raken. Hij gaf ons zijn eigen Zoon. Opdat wij met een ontwapend hart zouden leven, onze naaste zouden dienen, deze altijd hoger zouden achten dan onszelf.
Rampen, oorlogen, noden zijn van alle tijden. Ellende kunnen we dragen, als we met God leven, … als we met elkaar blijven hopen, … zoals Titus Brandsma. In de Tweede Wereldoorlog werd hij opgepakt wegens zijn schrijven tegen het Naziregime. In extreme omstandigheden bleven hij en anderen de hoop met elkaar delen. Voor Titus in zijn gevangeniscel én in concentratiekamp Dachau was God dichterbij dan ooit. Ook nu gebeurt het dat mensen in zware beproeving nabijheid ervaren. Geluk begint in het klein, waar we God – de liefde – in ons toelaten en waar we deze weten te delen. Hoe meer we delen, des te meer ervaren we hoe rijk we zijn … met allen die op onze weg komen. Want allen laten iets zien van de goedheid van God. Daartoe bidden we tot ónze Vader.
Artificial Intelligence
Kunstmatige intelligentie, AI, we kunnen er niet omheen. Of deze vernieuwing een verbetering is, hangt af van hoe je het gebruikt. Of je zelf blijft denken, je eigen gedachten blijft ontwikkelen, van daaruit in gesprek gaat. Of er naast efficiëntie ook ruimte blijft voor menselijk inzicht en gevoel, voor de menselijke maat.
Een digitaal systeem is gemakkelijk. Maar wij kunnen daar ook in vastlopen. Het zal een enorme uitdaging zijn om de menselijke maat niet uit het oog te verliezen. Iedereen is op de eerste plaats mens, en niet het hokje waar hij of zij in wordt geplaatst.
De bijbel wil ons helpen iedereen als mens te zien, die we alle vrede willen geven.
De profeet Jesaja stelt Jeruzalem voor als een liefhebbende, zogende moeder. Niemand komt tekort. Als een rivier leid Ik de vrede naar haar toe. Eén groot feest is het, in dit visioen: vrede voor alle volkeren vanuit het uitverkoren volk van God. De realiteit is echter nog heel anders. Vorige week zijn in Nijmegen de namen van 64.000 mensen voorgelezen, dodelijke slachtoffers in de oorlog Gaza-Israël vanaf 7 oktober 2023. Waarom worden zij en anderen opgeofferd?
De apostel Paulus schrijft in zijn brief aan de Galaten dat het bij vernieuwing van ons hart erom gaat ons te kunnen en willen verenigen met Jezus in zijn lijden. Paulus kan er zelf over meepraten, noemt dat de merktekens die hij draagt… zijn gehavend lichaam. Het lijden dat hij heeft doorstaan met de kracht van Jezus, maakt hem meer mens: hij groeit in liefde.
Zulke arbeiders zijn nodig, zegt Jezus, mensen die doorheen ellende groeien in liefde, die het aandurven Gods vrede te brengen als lammeren onder de wolven. Niet bang, ook niet overmoedig, maar vol vreugde om Hem die ons mensen liefheeft en zendt.
Twee aan twee word je gezonden: met die ander die niet jij hebt uitgekozen maar met wie je op weg gestuurd wordt. Met hem of haar mag je beleven wat die God voor jou betekent, Mét die ander dient onze zending te gebeuren, ook als er geen klik is. Daar kunnen we zelfs van leren. Want wat ons in die ander irriteert, het is misschien zoals we zelf zouden willen zijn. Als wij ons echt mét elkaar laten zenden door de Heer, kunnen we Gods vrede uitdelen aan anderen. Mensen zíen dat ook, of wij elkaar dragen. Uithoudingsvermogen is daarvoor nodig, inzicht, dienstbaarheid, gebed, overleg, een teamgeest. Als we hiertoe in staat zijn – met die ander die ons wordt toebedeeld – dan komt het wel goed met het binnenhalen van die oogst en kun je alle onverschilligheid en afwijzing verwerken die je meemaakt.
Groet niemand onderweg, zegt Jezus. Een actuele variant zou zijn: laat je telefoon thuis. Want de overeenkomst tussen die lange oosterse begroetingen en de telefoon is dat ze je helemaal in beslag kunnen nemen, zozeer zelfs dat je vergeet wat je te doen had.
Neem niets mee voor onderweg, zegt Jezus. Dat is niet niks: de regie loslaten en volledig vertrouwen dat het wel goed komt. Want met elkaar heb je wat te bieden: Jezus’ vrede en genezing. Er zullen altijd mensen wél voor openstaan. Ga daarheen.
Ik zend je als schapen tussen wolven, zegt Jezus. Wees je dus bewust van je kwetsbaarheid. Sta voortdurend in contact met Jezus, je Heer, en met je naaste. Dat we ons laten invoegen in zijn vredesstroom, die iedereen tot vrede wil brengen, heel persoonlijk wil raken met zijn genade en liefde.
Als wij eens beseften dat Jezus ook ons zendt, twee aan twee! Zijn liefde, vrede en genezing kunnen we met elkaar doorgeven aan wie dan ook! En daardoor een stukje hemel op aarde brengen! Met wíe zendt Hij mij? Náár wie zendt Hij ons? Serieuze vragen waarbij AI ons niet zal helpen, maar waarover we met elkaar in gesprek mogen … en samen mogen bidden.
Bijdrage cadeau robijnen priesterfeest Rudo Franken
Heel veel dank nogmaals, aan allen, dat ik de robijnen mijlpaal in m’n priesterschap samen met jullie mocht vieren op 1 of 2 juni. Inmiddels is duidelijk geworden dat wel zeer ruim is bijgedragen aan het cadeau waarvoor ik had gevraagd, nl deels voor een project van Werelddorpen voor Kinderen en deels voor activiteiten van ons eigen Familiepastoraat.
Het totaal bedraagt € 5580,-. Daarvan gaat met een aantal voorkeurgiften € 2980,- naar het project van Werelddorpen en € 2600,- naar het Familiepastoraat. Vanaf oktober gaat het Familiepastoraat aan de slag met activiteiten. Het project van Werelddorpen voor Kinderen is uitgebeeld op de paneelborden links achter in de kerk van Millingen. Het gaat om de financiering van een bakkerij voor de brood- en banketbakkersopleiding in het Werelddorp in Guatemala. De jongens die hier naast hun regulier middelbare schoolonderwijs tegelijk hun vakopleiding volgen, komen uit de armste gezinnen. Precies daar gaan zij na hun vorming het verschil maken.
Een heel mooi begin is gemaakt met de bijdrage van € 2980,- . We hopen in oktober 2025 een aanzienlijk deel van de totale kosten (€ 10.015,-) naar Werelddorpen te kunnen overmaken.
Een bijdrage voor dit project is welkom in de ton in de kerken van Millingen en Ooij, kun je ook overmaken naar NL82 RAB0 0134 4006 15 van Parochie Maria ten Hemelopneming Millingen aan de Rijn o.v.v. Werelddorpen of via QR-code (dan zie je: ‘Maria ten Hemelopn. Millingen’).
Meer info: www.werelddorpenvoorkinderen.nl.
Mgr. de Korte 20 juli in Millingen
Mgr. de Korte 20 juli in Millingen Bij gelegenheid van het 40-jarig priesterfeest van pastoor Rudo Franken bezoekt Mgr. de Korte (kermis)zondag 20 juli onze parochie. Om 10.30 uur is de pontificale eucharistieviering in de kerk van Millingen en daarna een informeel samenzijn in de ontmoetingsruimte en een deel van de kerk. Het zou fijn zijn als we met velen uit de parochie van Beek tot Millingen dit kunnen meemaken. Het is bovendien de eerste keer dat we Mgr. Gerard de Korte hier in de parochie ontvangen in de zes jaar dat Rudo Franken hier werkzaam is. Met de Kermis 2019 is hij begonnen en 13 oktober 2019 geïnstalleerd als pastoor.
Veel dank
Fantastische dagen waren het, waarop ik m’n 40-jarig priesterfeest mocht vieren met velen in Millingen op zondag 1 juni en met vooral familie bij m’n kloosterzus in Tegelen op maandag 2 juni. Veel dank aan jullie allemaal voor jullie felicitatie, attentie, bijdrage voor het cadeau (bedrag wordt nog bekend gemaakt in de parochie), de lieve, bemoedigende woorden, de hartelijke wensen en niet in het minst het meevieren van de Eucharistie in de kerk van Millingen dan wel in de kloosterkapel in Tegelen. En het meevieren van het middaglof in Millingen dan wel van de vespers in Tegelen.
Uiteraard stond ik in m’n overweging stil bij de afgelopen 40 jaren als priester in diverse parochies en ook de ontwikkeling van het ‘moeten’ naar het ‘ontmoeten’. Samen op weg naar het licht, is de gedachte en de droom. Bruggen bouwen in plaats van muren. Dat is ook mijn droom met het door mij voorgestelde cadeau: deels voor Werelddorpen voor kinderen en deels voor het Familiepastoraat in de parochie. Dat er verbinding gemaakt wordt met de vreugde van de kinderen ginds die uit de armste situaties gehaald, gedegen middelbaar onderwijs ontvangen én een vak leren. Op de video die voor mijn feest is gemaakt in die Werelddorpen en die je op onze website kunt bekijken, zie ik een enorme vreugde die uit hun hart komt. Die komt niet vanzelf, maar is er dankzij de liefde en zorg van de zusters, van wie er twee op mijn feest te gast waren: zr Elena en zr Margarita, en uiteraard dankzij de Heer zelf die zij dienen. Wie hen heeft gezien of ontmoet, bv tijdens de Mis of het Lof, of op de goed verzorgde receptie of bij mij in de tuin na het Lof of op de vooravond in de ontmoetingsruimte, weet waar ik het over heb. Wie weet, kan er verbinding gemaakt worden tussen kinderen uit de hoogste klassen van basisscholen hier en hen daar. Aan verbinding denk ik ook bij het Familiepastoraat in onze parochie, allerlei activiteiten die vanaf september staan te gebeuren en waarbij je kunt inhaken.
Heel jammer dat veel mensen in de kerk niet of nauwelijks konden verstaan wat gezegd werd. Tijdens de receptie kreeg ik veel klachten hierover. Maar de eucharistieviering werd zeker wel ervaren als een feest, met zelfs drie concelebranten (Huub Adema, Jan van Mil en Jörg Monier) drie acolieten (Fadi, Paul en Alexander) en voor het eerst sinds vijf jaar weer een misdienaar (Olivia), en met zangvereniging Vivace die onder leiding van Frans Coerwinkel en met Wouter Broens aan orgel en piano zorgde voor een schitterende vertolking van de vreugde in het zicht op Pinksteren, het uitzien naar de heilige Geest, waarvoor nogmaals dank. Ook veel dank aan vicevoorzitter Harry voor de warme, eerlijke en hoopgevende woorden aan het einde. Veel dank aan bestuur en pastoraatsgroep. En voor wie de eucharistieviering en het lof wil terugkijken: dit is mogelijk dankzij de prachtige opnames gemaakt door BD1, waarvoor veel dank, en waarin alles goed te verstaan is. De opnames vind je op youtube, zoekwoord kerk Millingen (of: https://youtu.be/mmp5vGRhreU; https://youtu.be/EREOeYg84-g).
Zowel op zondag als op maandag droeg ik het kazuifel met de afbeelding van Onze-Lieve-Vrouw van Guadeloupe, dat ik in 2012 heb ontvangen van pelgrims die ik toen daarheen begeleidde. Velen heb ik op heel wat bedevaartreizen doorheen de jaren mogen begeleiden, van wie er een aantal bij dit feest was. Op zo’n bedevaart word je familie van elkaar, zoals met de Camino (weg naar Santiago) en bv met de Polderdagen of andere activiteiten die over grenzen heen weten te verbinden in het diepere zelf van ons, daar waar God woont, waar Hij ons wil raken met zijn liefde. Die banden voor het leven voel je bv bij zo’n feest en kunnen ook anderen daarin meenemen. ’s Middags bij het Lof met een koor samengesteld uit de hele parochie onder leiding van Lianne van der Burgt en met Cor van Wageningen aan het orgel was er behalve prachtige zang en meditatie ook uitdrukkelijk stilte in aanwezigheid bij het uitgestelde Allerheiligste (heilige Hostie in houder op altaar). Fijn om even te rusten in Hem, met elkaar, in de stilte.
Ontzettend leuk was het dat mensen daarna nog – op mijn uitnodiging- meegingen naar mijn tuin om daar te ontspannen tussen moestuin en kippen. Soep was favoriet, maar vlaai en taart niet minder. Het tafelen met bestuur, pastoraatsgroep en de zusters van Werelddorpen en directeur Toos rondde deze dag af met een gouden randje.
De maandag begon voor mij om 7.00 uur met een Engelse Mis voor deze twee zusters, waarna we afscheid namen.
Mijn weg ging nu naar de zusters Benedictinessen van de altijddurende aanbidding van het heilig Sacrament in Tegelen (slotklooster), om daar met de zusters, mijn kloosterzus en familie mijn 40-jarig priesterfeest te vieren. Om half elf was ook daar de Mis, nu vrijwel geheel in Latijn en met Gregoriaanse zang, en met twee concelebranten: m’n broer en een toevallig aanwezige, door ons zeer gewaardeerde priester, die ook bij mijn priesterwijding aanwezig was. Familie bleek geboeid te zijn door deze viering, ook door de Vespers (avondgebed) na de middag. En het voelde goed om als familie samen te zijn, weer eens bij te praten en ook samen te genieten van buffet en lekkernijen, klaargemaakt door m’n zwager en zus. Het was zo gezellig dat we de ‘zitting’ pas rond zes uur ophieven met een hartelijk afscheid en tot weerzien. Zelf plakte ik er nog een paar uurtjes aan. Hoe mooi zijn deze dagen voor mij geweest! Veel dank aan allen. En Deo gratias, dank aan de lieve Heer zelf, van wie al het goede komt en waarnaar mijn naam verwijst, Theodorus, Godsgeschenk, thema van het knap verzonnen feestlied (Erna!) dat tijdens de receptie werd gezongen: Theodorus wordt zelden genoemd, want Dorus werd Rudo en zo werd hij ‘beroemd’. Ja, zo spreken mensen mij nu vaak aan, gewoon en bijzonder.
Veel dank voor alles.
Rudo Franken, pastoor
Pro Ecclesia Ben Willems
Op donderdagavond 5 juni is in de kleine Bartholomeus in Beek de pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice uitgereikt aan Ben Willems voor o.a. zijn vele verdiensten voor beheer en zorg voor de begraafplaats ‘Op de Geest’ en het aansturen van en meehelpen met de kerkhofploeg. Het kerkbestuur dankt hen voor hun enorme inzet en toewijding. De pauselijke onderscheiding was extra bijzonder omdat deze, in het Jubeljaar 2025, nog kwam van paus Franciscus, in Millingen bij pastoor Rudo Franken werd bezorgd op de vooravond van zijn uitvaart die op zaterdag 26 april in het paasoctaaf plaatsvond en onder het pontificaat van paus Leo XIV – precies na zijn eerste vier weken – is opgespeld bij Ben die even niets meer wist te zeggen.