Op 20 maart werd de ook eerder in het parochieblad en in de Rozet aangekondigde inspraak-en informatieavond voor de parochianen uit alle vijf kerkdorpen van de parochie Maria ten Hemelopneming gehouden. Na de opening met gebed begon de avond met de constatering van een verheugende opkomst van negenenveertig parochianen, excl. kerkbestuur. Er moesten tafels en stoelen worden bijgezet. 

Aan in totaal acht tafels namen mensen plaats met aan elke tafel parochianen uit de verschillende kerkdorpen. Van de zijde van het kerkbestuur werd duidelijk naar voren gebracht dat het kerkbestuur zich vooral luisterend zou opstellen om na de bijeenkomst na ook advies van de pastoraatsgroep te hebben ontvangen tot een besluit te komen. Op elke tafel lag voor elke deelnemer een formulier ‘Hoe samen verder’ met drie vragen over het door pastoor Rudo Franken ingediende voorstel de twee eucharistievieringen op de eerste zondag van de maand in Ooij en in Millingen terug te brengen tot een eucharistieviering in Ooij of in Millingen voor alle parochianen uit alle vijf kerkdorpen om aldus ook meer verbinding tussen de parochianen tot stand te brengen. 

Aan het formulier was ook een vierde vraag toegevoegd of deelnemers ook een ander verbindend idee voor de invulling van de eucharistieviering op de eerste zondag van de maand hadden. 

Nadat men zich ruim veertig minuten over de vragen had kunnen buigen werd door een woordvoerder van elke tafel plenair verslag uitgebracht.                                                                                                               

Duidelijk werd hierbij dat achter de bereidheid om voor de eucharistieviering uit de diverse dorpen naar een andere locatie te komen dan het eigen dorp vraagtekens werden gesteld waarbij opgemerkt werd dat de oproep om verbinding te maken terecht is maar de vraag blijft of het bezoeken van een H. Mis in een ander dorp het geëigende middel is, moet je die verbinding niet veel meer zoeken op andere vlakken en juist daar heel creatief in zijn?                            

Verder bleek dat er geen of weinig animo was voor een extra eucharistieviering op zondagmiddag of zondagavond maar wel grote support voor handhaving van de twee eucharistievieringen op de eerste zondag van de maand waarbij de eucharistieviering in Ooij verzorgd zou worden door emeritus pastoor Reijnen.                                                                                               

Er werd ook nog een pleidooi gehouden voor een grotere rol van de vrouw in de (lokale) kerk en opgeroepen om zuinig te zijn op de kerkgangers en de koren die er nog zijn en hen goed te faciliteren.                                                                                    

Na overleg in en met bestuur en pastoraatsgroep zullen de parochianen natuurlijk op de hoogte worden gesteld van de genomen beslissing(en).

Harry Sanders

Inspraakbijeenkomst parochie Maria ten Hemelopneming Donderdag, 20 maart 2025, Dorpshuis De Sprong, aanvang 20.00 uur (inloop vanaf 19.30 uur)

Met het afscheid van emeritus-diaken Henk Nieuwenhuis, was er voor het laatst een gelijktijdige zondagsviering in Ooij en Millingen. Wat betreft de (eucharistie)viering op de 1e zondag van de maand gaan we nu een stapje zetten naar verbinding.

In een gezamenlijke bijeenkomst voor de hele parochie, voor allen uit Beek, Ooij, Leuth, Kekerdom en Millingen en daarbuiten. Om over de dorpsgrenzen heen van elkaar te horen wat er leeft, te ontdekken wat goed is voor ons geloof, om verbinding te maken met elkaar en met anderen die nog niet in beeld zijn. We kunnen nadenken over vervoer naar het andere kerkgebouw en/of een extra eucharistieviering op zondagmiddag of -avond in Ooij of Millingen, afhankelijk van waar de eucharistieviering op de morgen van die 1e zondag plaatsvindt, in Millingen of Ooij. Ongetwijfeld zijn er nog andere ideeën.

De weg van geloof is ‘samen’: samen ons laten raken door de liefde van God. Hij zal ons wel een goede koers ingeven, als we naar elkaar weten te luisteren.

Mede namens kerkbestuur en pastoraatsgroep, met vriendelijke groet, Rudo Franken, pastoor

Een oorlog schuilt in ieder van ons, want elke oorlog begint in het hart. Laten we dienaren van anderen zijn. Want als we niet in staat zijn God lief te hebben in onze broeders en zusters, dan is het eenvoudigweg niet waar dat we God liefhebben. In het leven gaat het erom samen te spelen als een team en elkaar te ontmoeten ondanks talrijke meningsverschillen. Want God is in het leven van iedereen. De kunst is het dat te ontdekken. En dat ontdek je door er voor anderen te zijn, door te doen. Zonder risico’s te nemen kom je niet vooruit. Alle mensen kunnen veranderen, ook ernstig beproefde mensen. God vindt altijd een manier om te herstellen wat bezoedeld is. God wordt niet moe van het verwelkomen en vergeven. Hij transformeert ons. Maar dat doet Hij niet zonder ons. Zelfverheerlijking verdrukt het gevoel van broederschap en laat iemand, hoe absurd ook, denken dat hij God is. En als de Heer zich over iedereen ontfermt, wie ben ik dan om iemand uit te sluiten? Uitwissen van verschillen leidt uiteindelijk tot het uitwissen van de mensheid. Wij zijn met elkaar verbonden door één God en het is onze roeping om zijn liefde en vrede te verspreiden. Alles is met elkaar verbonden, nu meer dan ooit. We zijn veerkrachtiger, als we allemaal samenwerken. Als we een beetje moe zijn, neemt de Heer ons op de arm. We moeten zaden van verzoening blijven uitstrooien, want oorlog is altijd een doodlopende weg en laat de wereld elke keer slechter achter dan hij hem aantrof. Alle kinderen (in de oorlog) beschouwen als je eigen kinderen is het tegengif tegen ontmenselijking. Achter veel oorlogen die worden gevoerd ‘voor het volk’ gaat vooral kleinzielig, persoonlijk winstbejag schuil. Gezag zonder dienstbaarheid is dictatuur. Oorlog zelf is een leugen. Wat een mens zaait zal hij ook oogsten. Menselijke hoop is in feite een medicijn en een remedie. Maar de christelijke hoop is nog oneindig veel meer; het is namelijk de zekerheid dat we zijn geboren om nooit meer te sterven, dat we zijn geboren voor iets hogers, om gelukkig te zijn. Christelijke hoop is onoverwinnelijk omdat het geen wens is. Het is de zekerheid dat we allemaal ergens naartoe op weg zijn, niet naar iets waarvan wij zouden wíllen dat het is, maar naar iets wat er al ís. Hoop stelt nooit teleur. De wereld veranderen kan alleen vanuit ons hart. Het lijkt alsof de wereld dat hart aan het verliezen is, vanuit een diepere disbalans in het hart van mensen…. omdat de ander uit het zicht verdwenen is. In deze tijd van kunstmatige intelligentie mogen we niet vergeten dat liefde en poëzie onmisbaar zijn voor de mens. Het enige echte persoonlijke avontuur begint met het hart. Aan het einde van ons leven is dat het enige wat telt. De werkelijkheid die het diepst, het gelukkigst en het mooist is voor ons en onze dierbaren moet nog komen. En het mooiste dat ik tegen je wil zeggen, heb ik je nog niet gezegd. Er hoeft maar één man of één vrouw te komen om ervoor te zorgen dat er weer hoop is en die man of vrouw kun jij zijn. Dan komt er nog een ‘jij’ en nog een ‘jij’ en uiteindelijk worden we ‘wij’. Daar waar het Evangelie echt is, komt altijd een revolutie. Maar wel een tedere revolutie. Het is je ogen opendoen om de ander te zien, je oren gebruiken om de ander te horen, te luisteren naar de roep van de kleinen, de armen, de mensen die bang zijn voor de toekomst. We moeten nederig zijn en ruimte maken voor de Heer, niet voor onze eigen zogenaamde zekerheden. Strijd met tederheid en moed. Ik ben slechts één stap op die weg.

In het Kulturhus in Beek bent u/ben jij op woensdag 19 maart van 13.30-15.00 uur van harte welkom voor een open tafelgesprek met pastoor Rudo Franken. Mooi om ongedwongen met elkaar van gedachten te wisselen over alles wat je wilt inbrengen. En op die manier ook met elkaar kennis te maken.