Innovavit te dolor, woorden uit de vierde strofe van het Adventsgezang Rorate caeli, vertaalde ik, pastoor Rudo Franken, met: innerlijk vernieuwd ben je door leed, verdriet en pijn. Zo beleefde ik dit. Door pijn die mij vormde en die ik achter me kon laten, kwam er ruimte voor een grondige vernieuwing. Lang heb ik daarover gedaan. Ik kon en kan me vooral openen in de stilte, genade die me brengt bij datgene waar het om gaat… Ik keek hoe deze woorden ‘Innovavit te dolor’ vertaald zijn in de boeken: de smart grijpt u opnieuw aan, het tegenovergestelde van wat bij mij binnenkwam.

Innovavit te dolor, alles wat je pijn doet, misschien het meeste de pijn die ik mezelf aandoe door me niet te laten beminnen door de ander met een kleine letter en de ander met een hoofdletter. Er kunnen blokkades zijn die hinderen in contacten. Hoe bijzonder is het daarin me gezien te weten door Jezus die naar mij ziet, naar mij verlangt. Openstaan mogen we voor de komst van die vrede die zo klein bij ons zal komen, voor wie geen plaats is, die zich klein maakt voor ons om ons te raken in ons hart. Ook in lastige situaties vraagt Jezus ons te waken en te bidden. Misschien kunnen we de stilte opzoeken om Hem te ontmoeten die naar ons ziet en verlangt.

Een manier om ons open te stellen voor de liefde van God, is het kijken naar een icoon, want een icoon wil ons binnenleiden in het mysterie van liefde. Iconen worden geschreven vanuit een omgekeerd perspectief: niet wij kijken naar de icoon, maar de icoon kijkt naar ons. Het is goed om dat gewoon aan ons te laten gebeuren, er de tijd voor te nemen, voor Christus die naar ons kijkt … vanuit de icoon … vanuit brood en wijn waarin Hij zichzelf aan ons geeft … vanuit onze naaste, de armen van onze tijd. En dan de drukte loslaten en tot rust komen in onszelf. Kiezen voor niet effectieve tijd, stil worden om te ontdekken en nog meer te ontdekken waar het in het leven om gaat, liefde die gegeven wordt, liefde die verbindt, zien naar Hem die ons licht wil zijn, die ziet naar ons, zoals we soms niet uitgekeken raken op elkaar, in die liefdevolle blik van Hem de kracht vinden om voor Hem te kunnen spelen en dansen, te komen tot goed samenspel … Is dat niet ten diepste wat we verlangen in ons leven, wat we ervaren of zouden willen ervaren in onze contacten met elkaar, in ons contact met Hem? Een diepe vreugde. Voortdurend samenspel. Deze kinderlijke onbevangenheid, zo los te komen van alles wat ons zorgen baart of pijn doet. Open komen voor Hem die liefheeft, die de liefde zelf is.

Op 1 december is tijdens de Mis van 10.30 uur in Millingen niet alleen de Christus-icoon van het Evangelieboek ingezegend, maar ook een tiental andere iconen, getekend (=geschilderd) door dezelfde vrouw die ook de iconen van de ‘iconostase’ heeft getekend, Maria van Hoven uit
Margraten (Limburg), die hierbij aanwezig was.

Op internet kun je een mix bekijken van het Kerstspel tijdens de Herdertjesmis
met Kerstmis: https://youtu.be/xML5J3VxIBI . Ook kun je er mix bekijken van Palmpasen, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaswake en Pasen: https://youtu.be/1FDJv0YAFyg . Met dank aan BD1. Als je mee wilt doen met of wilt helpen bij het Kerstspel dit jaar, kun je een mail sturen naar familiepastoraatmillingen@gmail.com

Tijdens de zaterdagochtendmis van 9.00 uur in de dagkapel van de Millingse kerk vindt voortaan Gregoriaanse samenzang plaats. Dat wil zeggen dat de Mis gewoon in het Nederlands is, maar dat verschillende gezangen in het Latijn (Gregoriaans) gezongen worden, zoals Kyrie, Sanctus en Agnus Dei, en enkele andere gezangen. Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) bevestigde het gregoriaans als de kerkmuziek bij uitstek, precies in de tijd dat het verdween uit de zangpraktijk in veel kerken. Graag bieden we in onze parochie naast de vele mooie Nederlandstalige gezangen ook deze Gregoriaanse en Latijnse zang die doorheen vele eeuwen menigeen heeft binnengeleid< in een mystieke beleving van de liturgie. Misschien ook de reden dat voor het Gregoriaans tegenwoordig meer belangstelling ontstaat.

Voor mensen die door (financiële) omstandigheden voedsel tekortkomen of andere basisbenodigdheden is er in het portaal van de kerk van Ooij en in de kapel van Maria van altijddurende bijstand in de kerk van Millingen een voedselkast. De kast kan gevuld worden door mensen die daartoe de gelegenheid hebben. Alle producten die lang goed blijven, zijn welkom. Neem maximaal vijf producten uit de kast. Dagelijks geopend van 9.00 tot 17.00 uur (in de winter 10.00-15.00 uur). Als dit experiment in een behoefte blijkt te voorzien, zal het voortgezet worden.

Sinds januari 2024 is in Kekerdom de maandelijkse Mis op zaterdagavond voor de 1e zondag van de maand. Ook is er sinds maart een gezongen avondgebed voorafgaand aan deze Mis. Zowel de is als het avondgebed trekken niet het gehoopte aantal bezoekers. Na overleg is besloten om het avondgebed te laten vervallen. Omdat er om pastorale redenen uitgegaan wordt van één zondagsmis in Millingen en een vooravondmis in Ooij of Kekerdom, zal, ook omdat meerdere koren bereid zijn om op zaterdagavond in Kekerdom te zingen, deze Mis in elk geval tot september 2025 worden voortgezet. In juni wordt dit opnieuw bekeken.

Je kent misschien het verhaal van de vier heemskinderen: als bij een familieruzie een zoon van Karel de Grote wordt gedood door Reinout, wil Karel diens onoverwinnelijke en ontembare ros Beiaard de verdrinkingsdood laten sterven. Reinout moet lijdzaam toezien hoe zijn paard met zware molenstenen om de nek de rivier wordt ingejaagd. Maar met één hoefslag verbrijzelt het paard de stenen en zwemt terug naar de oever. Ook met nog zwaardere stenen weet het paard te overleven. Bij de derde keer kan Reinout het lijden van het beest niet meer aanzien en kijkt weg. Het ros denkt dat zijn meester niets meer van hem wil weten, en laat zich verdrinken. De blik van zijn meester. Bijzonder toch hoe sterk die blik werkt op dat ros. Maar als die blik wegvalt, gaat het mis. Die liefdevolle blik valt ook op in het evangelie waar Jezus een rijke jongeman liefdevol aankeek. Ook óns kijkt Hij liefdevol aan. Maar wanneer nemen wij die liefdevolle blik waar? Als we niet vol zitten met onszelf, met onze rijkdommen, met onze macht en positie, onze eigen visie en wil… als we niet vastzitten aan een drukke agenda, maar tijd en aandacht kunnen geven aan mensen waar nodig. Dan zijn we bezig met leven, met duurzaam leven, met leven in z’n volheid, met eeuwig

leven. Dan hoeven we die vraag Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven? niet meer te stellen. Want dan zijn we er al concreet mee bezig, doen we ook reeds het menselijk gezien onmogelijke. Als we ons laten leiden door die liefdevolle blik, geeft die ons kracht en vreugde, willen we niet anders dan ook anderen laten delen in alles wat we hebben en zijn. En verlangen we Jezus te volgen, steeds meer te worden als Hij die oog en hart had en heeft voor elke mens en ieder tot in de ziel wil genezen, genezen van zelfzucht, genezen tot liefde. Dat zien we in het beeld van de kameel en het oog van de naald. Jezus doelt daarmee op de naaldpoort in Jeruzalem waar een kameel alleen doorheen kon zonder bepakking en als die door de knieën ging. Durf ik dat avontuur aan met Jezus die door de knieën ging en heel zijn leven aan ons gaf? Misschien pas als ik merk dat Hij mij liefdevol aankijkt. Hoe kunnen we die liefdevolle blik ontdekken? Als we bidden, als we ons door Hem laten aankijken. Het is zoals met een icoon: niet wij kijken naar de icoon, maar de icoon kijkt naar ons, kijkt liefdevol naar ons. Vanuit de icoon of vanuit de heilige Hostie kijkt Hij tot in ons hart, vol liefde en bemoediging, want Hij kent onze beproevingen, Hij die zelf werd beproefd in de school van het lijden.